❀ شهدای زینبیه میانه ❀

مالکیت آسمان از آن کسانی است که به زمین دل نبسته اند

روزگاری بود که گلها بوی باروت می داد و بر زمین علف هرز می رویید.

درخیابان نقش پوتین های بیگانه خود نمایی می کرد!

ناگهان دل سیاه شب به خنجر سپیدی شکافت.

فجر،طلوع ارزش ها وفضیلت ها درضلمتکدۀ جهل ورذیلت ها بود.

شوق دیدار پروبال گشود وجاده ها را شور استقبال فراگرفت

و دلهای مشتاق ومنتظربه تپش درآمدند.

شب سرافکنده وخجل بساطش رابرچیده و

سپیده خرامان با نسیم صبحگاهی همراه شد

ومقدم سپیده راهزاران مرغ خوش الحان خیرمقدم گویان گرامی داشتند

و او (امام خمینی)اول به دیدارشهداء رفت.

بعد ازآن خیابان ما با نام امام خمینی(ره)زینت یافت.

دورتادورخیابان سروهای بلندی که پیشانی برمهر لطیف آسمان ساییده اند،

به یاد شهدای ما قدبرافراشتند.

بعد ازانقلاب خیابان ما پرشورتر شد.

ضربان قلب مسجدهایش یکسره وتند می تپید.

اذان ما ازگلوی آنها بلند می شد.

مارش رزمندگان اسلام ازنفس آنها بر می خاست.

در خیابان زینبیه ای است که روزگاری زینبیان - که روحشان درحصاراین خاک نمی گنجید – ازآنجا عروج کردند.

کبوتران سپید بال خونین دلی که پیام رسان پیام عاشورا شدند.

درحالی که سالروز آمدن سپیده را جشن گرفته وآذین بندی کرده بودند،

درتخته سیاه کلاس نوشتند:

«اگرما راندیدید،حلالمان کنید.»

بعدازآن دیوارهای ماروی دوششان چفیه های زیبا دارند.

دیوارهایی که هنوز هم عکس زیبای شهیدان رادرخود دارند.

درخیابان ما یک تابلو کوچک وخوشرنگ نصب شده،روی هرتابلو نوشته شده«کوچه شهید...»

امروزخیابان ما هنوزهم مکتبی است، به آقا سید علی بیشترازهمه ارادت دارد.

برای مشاهده صفحه اصلی وبلاگ لطفا کلیک کنید

اسلایدر